In 1980 publiceerde architect en architectuurhistoricus Dolores Hayden een artikel dat grote invloed had op het feministische denken over ontwerp, bouwen, wonen en gender. Hayden signaleerde in haar essay ‘What would a non-sexist city be like? Speculations on Housing, Urban Design, and Human Work’ in het tijdschrift Signs: Journal for Women in Culture and Society dat de maatschappelijke positie van vrouwen werd bepaald en ingeperkt door architectonische ontwerpkeuzes en stedenbouwkundige planning. Ze onderzocht radicale alternatieven die een gelijkwaardige rol in de samenleving voor vrouwen mogelijk zouden kunnen maken.

Hoe zou een niet-seksistische stad er tegenwoordig uit kunnen zien? Zijn de ideeën van Dolores Hayden nog actueel, of zijn ze inmiddels verouderd?

In het voorjaar van 2020, bij het veertigjarig jubileum van het verschijnen van het stuk, sprak gespreksleider Sandra Rottenberg in een gelijknamig TNL! gastprogramma met deskundigen als Lidewij Tummers over de invloed van Haydens denken. Zijn haar ideeën nog actueel, of zijn ze inmiddels verouderd? Zijn we erop vooruitgegaan of valt dat nog tegen? Hoe zou een niet-seksistische stad er uit kunnen zien, of bestaat die al ergens? En wat heeft dit alles te maken met het gedachtengoed van de voormalige actiegroep en het feministische netwerk Stichting Vrouwen Bouwen Wonen, waarvan Het Nieuwe Instituut de archieven heeft opgenomen in de collectie? In de aanloop naar een nieuwe reeks bij Het Nieuwe Instituut, TNL! Collecting Otherwise, wordt er opnieuw stilgestaan bij de relatie tussen verleden en heden en verschillende generaties feministische architectuur(theorie).