"Verbeelding is het model waaruit de realiteit gebouwd wordt”, een quote van Walt Disney die refereert aan de ideeën – de werelden – die hij wilde creëren. In zijn geval leidde dit tot een combinatie van enerzijds het modernistische verlangen om een totale omgeving te creëren en anderzijds de postmodernistische toepassing van een collage van bekende architectonische elementen. De architectuur van Disney is expressief en brengt het verhaal tot leven. Het voelt veilig en vertrouwd maar roept tegelijkertijd verwondering op.

In haar boek Brandscapes, Architecture in the Experience Economy zegt architect en schrijver Anna Klingmann in het hoofstuk Architecture without Architects het volgende: ‘Het succes van Disneys project communiceert het verlangen van mensen voor een gevoel van veiligheid en de verrijking van architectuur en steden met sociale ervaringen.’

Op basis van deze quote, proberen we te begrijpen hoe een ‘plaats’ geënsceneerd wordt (the staging of place); storytelling met en door architectuur zelf. De hoofdvraag wordt dan ‘voor wie bouwen we en wie herkent zichzelf in onze gebouwde omgeving?’ Waarbij vragen over de veelheid aan levenswijzen centraal staan: geloof, gender, etnische achtergrond. In welke architectonische omgeving voelen mensen zich thuis? Hoe kunnen we een expressieve en pluriforme leefomgeving voorstellen en bouwen? Deze vragen grenzen op hun beurt aan vraagstukken over stijl, smaak, expressie, authenticiteit, ornament en kleur, maar ook tactiele beleving. Al deze zaken staan in relatie tot de huidige staat van architectuur en de stedenbouw.