Ardeth (Architectural Design Theory)

In tegenstelling tot de vele tijdschriften die de architectuurwereld tot onderwerp hebben, houdt Ardeth zich niet bezig met resultaten (de architectuur) of met auteurs (de architecten). Ardeth houdt zich in plaats daarvan bezig met het operationele werk, dat wil zeggen met projecten. Deze verschuiving – van subject (inclusief de bedoeling het goede te doen zoals die wordt onderwezen op universiteiten en onderschreven in de praktijk) naar object (naar de producten van de ontwerper in de context van het maatschappelijke systeem waarin zij worden gemaakt) resulteert in een analytische en falsifieerbare uitwerking van de complexe mechanismen waarvan een open praktijk als de ontwerppraktijk gebruik maakt. In Ardeth wordt gebruik gemaakt van disciplinaire herdefiniëring om de falsifieerbaarheid te onderzoeken van ontwerphypothesen – de objecten die het project in staat stellen om fouten en benaderingen wetenschappelijk te toetsen.

Ardeth is opgericht in Italië. Daar is in de tweede helft van de twintigste eeuw niet alleen het momenteel dominante interpretatieve paradigma van de rol van de ontwerper ontstaan, maar het is ook de plaats waar zo’n paradigma de meeste moeite heeft om zijn eigen maatschappelijke functie te vernieuwen. Ardeth staat open voor de wereld, in het besef dat de problemen van de architectuurpraktijk betrekking hebben op mondiale stedelijke uitdagingen en dat de schaal van de effecten die ‘het project’ teweegbrengt sinds de millenniumwisseling radicaal is veranderd.

Marina Otero Verzier

Marina Otero Verzier is als hoofd van het masterprogramma Social Design verbonden aan de Design Academy Eindhoven. Dit programma is gericht op nieuwe, op hedendaagse ecologische en maatschappelijke uitdagingen afgestemde rollen voor ontwerpers. Van 2015 tot 2022 was ze hoofd van de afdeling Research & Development bij Het Nieuwe Instituut, het Nederlands instituut voor architectuur, design en digitale cultuur. Daar gaf ze leiding aan initiatieven die betrekking hadden op arbeid, uitbuiting en geestelijke gezondheid en deze beschouwden uit een architectonisch en post-antropocentrisch perspectief, zoals Automated Landscapes, BURN-OUT: Exhaustion On a Planetary Scale en Lithium. Eerder was ze als Director of Global Network Programming verbonden aan Studio-X van de Columbia University GSAPP in New York. Otero was in 2021 als curator betrokken bij de Kunstbiënnale van Shanghai, droeg in 2018 als curator bij aan het Nederlandse paviljoen van de Architectuurbiënnale van Venetië en in 2016 als hoofdcurator bij de Architectuurtriënnale van Oslo. Ze heeft als redacteur onder meer meegewerkt aan Lithium: States of Exhaustion (2021), More-than-Human (2020), Unmanned: Architecture and Security Series (2016-20), Architecture of Appropriation (2019), Work, Body, Leisure (2018) en After Belonging (2016). Otero studeerde architectuur aan de TU Delft, aan de Universidad Politécnica de Madrid en aan Columbia University GSAPP. Ze is in 2016 gepromoveerd aan de Universidad Politécnica de Madrid.

Katía Truijen

Katía Truijen is mediaonderzoeker, schrijver, curator en muzikant; zij is gevestigd in Rotterdam. Haar huidige onderzoek richt zich op alternatieve netwerkinfrastructuren en geluidslandschappen (Tuning In). Tussen 2014 en 2021 ontwikkelde Katía onderzoeksprojecten en publieksprogramma’s voor de afdeling Research & Development van Het Nieuwe Instituut. Ze droeg recentelijk als curator bij aan het RITUAL-debatprogramma van het Rewire Festival (Den Haag, 2022), FIBER’s Reassemble Lab ‘Natural Intelligence’ (Amsterdam, 2022), Urban Summer Festival Fundamental Acts (Brussel, 2021) en Set Stage Screen: Realities of Post Production (Rotterdam, 2020). Ook droeg ze als curator bij aan ‘Work, Body, Leisure’, het Nederlandse paviljoen van de zestiende Architectuurbiënnale van Venetië (Venetië, 2018). Ze was een van de redacteuren van Architecture of Appropriation: On Squatting as Spatial Practice (2019) en For the Record: On the Politics of Music Video Culture (2021). Eerder gaf ze les aan de afdeling Mediastudies van de Universiteit van Amsterdam (2013-2014) en was ze als gastdocent actief bij de Vrije Universiteit Amsterdam, Design Academy Eindhoven, ArtEZ Hogeschool voor de Kunsten en de Nederlandse Filmacademie. Katía was medeoprichter van het online tijdschriften muzieklabel //\ hoekhuis.

RESOLVE Collective

RESOLVE  is een interdisciplinair ontwerpcollectief dat maatschappelijke uitdagingen het hoofd biedt met behulp van architectuur, techniek, technologie en kunst. De leden hebben in zowel het Verenigd Koninkrijk als de rest van Europa talloze projecten, workshops, publicaties en lezingen verzorgd, die allemaal gericht waren op het realiseren van rechtvaardige en billijke visies met betrekking tot veranderingen in de gebouwde omgeving. Veel van het werk van RESOLVE is erop gericht platforms te creëren voor de productie van nieuwe kennis en ideeën; daarnaast helpen ze de betrokken gemeenschappen door middel van samenwerking en organisatie om veerkracht op te bouwen.

Een integraal onderdeel van deze manier van werken is het ontwerpen met en voor jonge mensen en leden van ondervertegenwoordigde groepen in de samenleving. Hierbij omvat ‘design’ zowel fysieke als systemische interventies, het verkennen van manieren om de locatie van een project als hulpbron te gebruiken en het samenwerken met verschillende gemeenschappen als belanghebbenden bij het korte- en langetermijnbeheer van projecten. Voor RESOLVE heeft ontwerp niet alleen esthetische waarde, maar is het ook een mechanisme voor politieke en sociaaleconomische verandering.